Święto związane z pozorną wędrówką Słońca po nieboskłonie i Jego przejściem na półkulę południową (moment, który rozpoczyna jesień na półkuli północnej). Jest to jeden z dwóch dni całego roku kiedy dzień i noc na całej planecie są równej długości i trwają dokładnie 12 godzin.
Równonoc Jesienna jest nierozerwalnie powiązana ze Świętem Dziękczynnym – uroczysta kolacja w podziękowaniu za zbiory minionego sezonu wegetacyjnego, z rytuałem błogosławienia i przełamywania się chlebem w kształcie koła (symbol Słońca) oraz wykorzystaniem plonów, które dzięki Niemu wyrosły wiosną i latem. Wykorzystywanie zebranych warzyw i owoców do wspólnego robienia przetworów i zapasów (przygotowanie na zimę). Obdarowywanie bliskich samodzielnie przyrządzonymi przetworami, mające symbolicznie zapewnić im ochronę i jedzenie przez Zimę. Czas refleksji i zadumy, odwiedzanie grobów bliskich, palenie ognisk i zniczy na ich cześć. Robienie wianków i zawieszanie ich w domu, w podziękowaniu Przyrodzie za jej dary, a jednocześnie dobry omen, symbol dobrych zbiorów w kolejnym roku.
Ponadto, dzień ten jest dla nas momentem zadumy nad życiem w Harmonii z Naturą i wielkością Boga Słońca, siłami, które władają dniem i nocą, ciepłem i zimnem, dobrobytem i niedostatkiem. Uświadamiamy sobie jak małymi częściami tego skomplikowanego mechanizmu jesteśmy i jednocześnie wierzymy, że możemy z niego czerpać zachowując rozwagę. Musimy podążać szlakami, które wyznacza nam Słońce, musimy dopasowywać się do Natury każdego dnia, umieć z nią współpracować, a nie wykorzystywać. To wszystko daje nam wiarę w wieczność, a także w przyjazne i godne życie ziemskie dla nas i dla naszych potomków.
